Takatukahane

Çarşamba günkü dolunayın adı ‘hayat veren, hızlandıran ay”. Çünkü bu zamanlar toprağın altındaki tohumların hareketlenmeye ve aşağıdan yukarıya doğru hareketine başladığı zamanlardır. Biz toprağın altını görmeyiz, tohumlar hep yukarıya doğru büyür sanırız ama bir tohumun yukarıya doğru büyüyebilmesi için önce aşağıya doğru kök salması gerekir.😉

Mitlerde baharda yeşermek yeniden doğuşla anlatılır. Bununla beraber yeniden doğuşun bir şartı daha vardır: Ölmek. Her yer altına iniş bir ölümdür. Sonu da hep ödüllüdür.🌱

Odin de, yer altında yaşayan ve kaderleri yazan üç kahinden Rune’leri öğrenebilmek için kendini mızrakla yaralayıp yaşam ağacına asar. 9 gün 9 gece ağaçta asılı bir şekilde bekler. Ta ki, kaderi tayin edebilen bilgiyi alabilmeye layık olduğunu ispat edene kadar.

Asılan Adam kartı bu nedenle gönüllü bir fedakarlıktır. Bilerek ödenecek bedeldir. Geçici bir hareketsizlik, bir bekleme dönemidir. ‘Şimdi zamanı değil, biraz bekle’ der bize.

Şubat’ın bu soğuklarında çatılardan akan kar suları, akıştan donmaya geçerek o ürkütücü ama güzel sarkıtları oluştururlar. Çünkü suların şimdi donması gerekiyordur. Sonra tekrar eriyip hareketlerine devam edeceklerdir nasıl olsa.

Şubat’ın bu dolunayı buz sarkıtlarına vururken, hem kendime hem size hatırlatmak istedim.