Canımızı yakan her ne ise, hayrıyla beraber gelir. Başta gelen duygular karanlık olsa da her karanlık, ışıkla ile son bulur. Işığa çıkmanın yolu ölüm gibi gelen bitiş ve değişimlere teslim olmaktır. Herkes acı çeker ama o teslimiyet ile acının içinden geçmektir en zor kısım. O yüzden -o havalı tabiriyle- “ölmeden ölmek” o kadar da kolay değildir. Bırakılması gerekeni bırakmak, vazgeçmek ve hiçliğin o derin karanlık gözlerine bakmak yazıldığı kadar kolay değildir. Gel gelelim yeniden doğuş için ödenmesi gereken bedeldir bu. Simya’nın 5. işi olan fermantasyon, yeniden doğuş ile ilişkildir. Bir önceki aşama olan birleşme aşamasında, birleşen maddeler, kendilerinden farklı bir madde oluştururlar. En baştaki birleşenlerin tamamen birbirleri içinde erimeleri gerekir ki yeni bir madde, yeni bir ruh, yeni bir yaşam doğsun. Bu birleşme Güneş Kral ve Ay Kraliçenin birleşmesidir. Tıpkı yakın zamanda yaşadığımız güneş tutulması gibi. Ne Ay, Ay’dır artık, ne Güneş, Güneş’tir. Tutulmalar Ay ile Güneş’in birbirlerine en yakın olduğu zamanda gerçekleşir (Birleşme) ve bu birleşmeden yeni bir yaşam doğar (Fermantasyon). Ama önce bırakmaya, vazgeçmeye ve hiçliğe cesaret gerekir.