Takatukahane

En güçlü kadınların bile büküldükleri bir nokta vardır. O noktada gecenin üçünde çoğunlukla ‘güzel’ kafayla kısa bir “Özledim…” mesajı atılır ya da arama motorlarına eski sevgilinin ismi yazılıp aratılır. Bu hep böyledir, ne olmuş olursa olsun, üstünden ne kadar zaman geçerse geçsin farketmez, kadınlar asla unutmaz. Ve o akşam nedendir bilinmez Lilith için işte bu noktalardan biriydi. Her kadın gibi Lilith de eski kocasının sosyal medya hesabına şöyle bir göz atmak istedi. Ademoğlu’nun ‘like’ üstüne ‘like’ attığı, altına binbir övgüler düzdüğü o “parlak” hayatı böyle fotoğraflarla görmek midesini yine bulandırsa da bakmaya devam etti. “Neden yaşlanmıyordu ki bu adam? Kahretsin!”

Karısıyla bir fotoğrafını buldu: belli ki çok ünlü bir olayı kutluyorlar. Belli belirsiz de olsa karısından daha önde, karısı ona, o kameraya bakıyor. Altındaki açıklama: “Her başarılı erkeğin arkasında bir kadın vardır” #canımkarım #kadınlarcicektir #azim #Ilovemylife

Lilith’in mide bulantısı şimdi daha güçlü bir hale gelmişti.

Her iki fotoğraftan birisi oğullarıyla. Onlarla ne kadar gurur duyduğunun vıcık vıcık açıklamaları ve ‘hashtag’leri ile beraber. Peki ya kızları? Kızları nerde? Lilith cevabı bilse de yine de fotoğraf albümünü kaydırmaya devam etti. Kızlarıyla beraber iki fotoğrafını görebildi Adem’in, onlar da zaten ailecek çekildikleri fotoğraflardı. “Şaşırmadım.” dedi. “Bir insan hiç mi değişmez? Ah Zaten insan dediğimiz de Ademoğlu’dur öyle değil mi? Ademkızı diyen var mı hiç bu kadar zamandır. Kızlar hep Havva’dandır.” Bulantı şimdi yerini şakaklarında korkunç bir baskıya bıraktı. Daha fazla tahammül edemedi Lilith, telefonunu koltuğa fırlatıp pencerenin önünde yıldızlara doğru bir sigara yaktı. Sigaranın ucundaki ateşin yanarken çıkardığı ses keyfini biraz da olsa yerine getirdi.

Neydi hissettiği? Kıskançlık mı? Acıma mı? Öfke mi? Hayır, hiçbiri değildi. Hissettiği olsa olsa ümitti, bazı şeylerin değişeceğine dair. Ve de tüm dünyaya açık açık haykırma isteği, diğerlerinin de onun bildiklerini bilmesini istiyordu. Ama acele edemezdi, yoksa söyleyeceklerini bitirmeden ateşte yakmaya çalışırlardı onu.

Yine de içindeki ‘söylemek istediği şeyler kazanını’ daha fazla tutamadı. Pencereden kendi kendine ama sanki bir topluluğa seslenir gibi konuşmaya başladı: “Cadıymışım bir de? Haha! Bu mudur benden alacağınız intikam Adem ve oğulları? Eşitlik istedim diye, özgür olmak istedim diye çocukları yiyen, erkekleri baştan çıkaran, kışkırtan günahkar bir cadıymışım öyle mi? Benim lanetimin hala yeni doğum yapmış kadınlara mı olduğunu sanıyorsunuz? Çocuk yapmadığım için diğer çocukların ciğerini sökeceğimi düşünecek kadar kıt akıllı mısınız?

Benim zaten bir şey yapmama gerek yok ki, siz birbirinizi öldürüyorsunuz. Hem de kendi istekleriniz, sahip olduklarınız ve bildikleriniz diğerlerinden daha üstün diye. Anlayın artık benim lanetim sizin birbirinizle savaşmanızdır. Ta ki hepimizin eşit ve kardeş olduğunu görene kadar. Hepimizin aynı balçıktan yaratıldığını anlayana kadar. ” Sigarasından derin bir nefes daha çekti: “Ve o zamana kadar ben, Lilith, yaratılan ilk kadın olarak, tüm kız kardeşlerimin o yasaklanmış elmadan bir ısırık dahi olsa yemeleri için her şeyi yapacağıma dair bir daha söz veriyorum. Gerçekleri görmeden ve gerçek olmadan var olamayacağımızı anlayana kadar ne benim lanetim ne de sizin savaşınız bitecektir. Ve o gün geldiğinde bedenlerimizi saklamadan, isteklerimizden utanmadan elele ay ışığı altında beraberce şarkılar söyleyip zaferimizi kutlayacağız. Az kaldı…”